wat een spanning zeg

Wat ik niet gezegd heb gisteren in. Mijn reisverslag is dat We moeite heben om te pinnen gisteren  toen we gisteren in bega waren konden we niet pinnen bij verschillende banken. Jeetje wat nu.ook hadden we de limiet van de kreditkaart al bereikt dus dat was ook geen optie meer.mijn kaart was de eerste week in brisbane al ingeslikt door de automaat. We hadden al 3 banken in bega gehad zonder suc6.gisterenavond interhelp opgebeld. Die verwijst ons naar onze eigen bank.dus onzeeigen bank in etten opgebeld. We wisten immers zeker dat er genoeg op de rekening stond. Steeds als we iemand aan de lij. Hadden werd de verbinding slecht of verbroken. Dus het schoot niet op. We hadden nog maar £90,- wat ongeveer € 65, 00. Is. Daar konden we nog geen motel van boeken. Dus we zaten in spanning gisteren avond. Na zeker 3 keer met de rabobank gebeld te hebben kregenwe weer een nieuwe aan de lijn. Wat schetse onze verbazing dat het een nicht van ons is ( betsie vermeulen ).gelukkig bleef deze verbinding wel in stand . Ze kon niet vinden wat er aan onze bankpas mankeerde. Wel heeft ze onze krediet limiet kunnen veranderen. Dat gaf ons enigzins wat ruimte. Na een nacht toch enigzins tobbend geslapen te hebben vanmorgen na het ontbijt gelinknaar de plaatselijke bank toe. Daar konden ze eigenlijk heel weinig doen. Ze hebben gecontroleerd of de. Bankpas goed was , en dat was het geval wel. Ze hebben contact gehad met rabobank Sydney en die kon vertellen dat er soms wat moeilijkeheden waren met deze passen in dit gebied.! Ook dit hadden we van interhelp vernomen. Na zeker 4 keer "misgepint " te hebben de vijfde bank opgezocht. En ....gelukkig hier lukte het wel. Wat een opluchting zeg.al met al zijn we zeker bijna een dag en ettelijke telefoontjes aan kwijt geweest. We konden onze weg voortzetten. Vandaag wilden we een flink eind rijden. Zo'n 260 km. Het was eengroot bos waar we doorheen moesten. Wat een eind zeg. In het begin was het nog wel mooi maar op een gegeven moment wordt het een tonig. Onderweg. Was welgeteld een dorp te vinden. Daar gestopt om even een bakkie koffie en een broodje te nuttigen. Daarna weer door. Om 15 uur waren we helemaal gaar in lake entrance gekomen. We stapten uit en de koude wind waaide om ons oren. Brrrr. Dat waren we 4 weken niet gewend. Zo'n kou. 17 graden. Gauw lange broek. En jas aan. Nog rond gelopen in het stadje. Toen wat gedronken. En in motel terug een wasje gedraaid. Daarna wat gegeten in bistro niet ver hier vandaan. Om 20 uur terug en thuis de dag en de plannen voor morgen doorgenomen.vanavond lekker hangen op bed . Wijntje en tv. Weltrusten !!